Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010

Cuerpo de mujer - Σώμα γυναίκας




Cuerpo de mujer, blancas colinas, muslos blancos,
te pareces al mundo en tu actitud de entrega.
Mi cuerpo de labriego salvaje te socava
y hace saltar el hijo del fondo de la tierra.

Fui solo como un túnel. De mí huían los pájaros,
y en mí la noche entraba su invasión poderosa.
Para sobrevivirme te forjé como un arma,
como una flecha en mi arco, como una piedra en mi honda.

Pero cae la hora de la venganza, y te amo.
Cuerpo de piel, de musgo, de leche ávida y firme.
¡Ah los vasos del pecho! ¡Ah los ojos de ausencia!
¡Ah las rosas del pubis! ¡ Ah tu voz lenta y triste!

Cuerpo de mujer mía, persistiré en tu gracia.
Mi sed, mi ansia sin límite, mi camino indeciso!
Oscuros cauces donde la sed eterna sigue,
y la fatiga sigue y el dolor infinito.

[20 poemas de amor y una canción desesperada - Pablo Neruda]

Σώμα γυναίκας, λευκοί λόφοι, λευκοί μηροί,
μοιάζεις στον κόσμο με τον τρόπο που παραδίνεσαι.
Το κορμί μου, σκληρού αγρότη, σε σκάβει βαθιά
και κάνει να αναδύεται ο γιος από τα κατάβαθα της γης.

Ήμουν μόνος σαν μια σήραγγα. Από μένα φεύγαν τα πουλιά,
και μέσα μου ξέσπαγε η νύχτα την ισχυρή εισβολή της.
Για να επιβιώσω από τον εαυτό μου σ’ έπλασα σαν όπλο,
σαν βέλος στο τόξο μου, σαν πέτρα στη σφεντόνα μου.

Όμως ήρθε η ώρα της εκδίκησης, και σε αγαπώ.
Σώμα από δέρμα, από μούσκλια, από γάλα άπληστο και κραταιό.
Αχ, οι κούπες του στήθους! Αχ, τα μάτια της απουσίας!
Αχ, τα ρόδα της ήβης! Αχ, η αργή και θλιμμένη φωνή σου!

Σώμα γυναίκας δικής μου, θα εμμείνω στη χάρη σου.
Δίψα μου, λαχτάρα μου δίχως όρια, μονοπάτι μου αβέβαιο!
Σκούρες κοίτες, όπου η αιώνια δίψα κυλά,
και κυλά η κούραση, κι ο απύθμενος πόνος.

[20 ποιήματα αγάπης και ένα τραγούδι απελπισμένο - Pablo Neruda.
Για τη μεταφραστική προδοσία από τα Ισπανικά ο Ονομάκριτος.]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου