Οι πόλεις και η μνήμη. 2.
Στον άνδρα που ίππευε για πολύ καιρό σε άγρια εδάφη έρχεται η επιθυμία για μια πόλη. Τελικά φθάνει στην Ισιδώρα, πόλη όπου τα κτίρια έχουν κοχλιοειδείς σκάλες επικαλυμμένες με θαλασσινούς κοχλίες, όπου κατασκευάζονται με τέχνη διόπτρες και βιολιά, όπου όταν ο αλλότριος είναι αβέβαιος ανάμεσα σε δύο γυναίκες συναντά πάντα μία τρίτη, όπου οι κοκορομαχίες εκφυλίζονται σε αιματηρούς καυγάδες ανάμεσα σε τζογαδόρους. Όλα αυτά τα πράγματα σκεφτόταν αυτός όταν επιθυμούσε μία πόλη. Η Ισιδώρα είναι λοιπόν η πόλη των ονείρων του· με μια διαφορά. Η ονειρεμένη πόλη περιλάμβανε αυτόν νέο· στην Ισιδώρα έφτανε σε προχωρημένη ηλικία. Στην πλατεία υπάρχει το πεζούλι με τους γέροντες που κοιτούν τη νεολαία να περνά· αυτός κάθεται στη σειρά μαζί τους. Οι επιθυμίες είναι ήδη αναμνήσεις.
Από τo “Le Città Invisibili” (Οι Αόρατες Πόλεις)
του Italo Calvino, για τη μεταφραστική προδοσία
από τα Ιταλικά ο Ονομάκριτος.
Αφιερωμένο σε αυτούς που ακροβατούν στο γυναικείο
σύμπαν, ανάμεσα στις επιθυμίες και τις αναμνήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου